Muzungu

Oliotya!
Geen cursus Swahili zoals verwacht, maar een paar woorden Luganda is wat wij tot nu toe geleerd hebben. Muzungu (white people) leer je al snel omdat iedereen je zo aanspreekt, meestal zonder waardeoordeel overigens.

Inmiddels zit het eerst weekje Oeganda er op en die is voorbij gevlogen!
Aankomst met het vliegtuig was al een warm welkom. Terwijl je daalt zie je het Victoriameer met al haar groene eilandjes. Zo geen Afrika gevoel in eerste instantie. De rit van Entebbe naar Kampala maakte dat weer goed, alhoewel ik nog steeds verrast was, en ben, door al het groen hier. Door VSO zijn wij keurig opgevangen. Bij aankomst in the guesthouse lag er al een pakketje klaar met een uitnodiging om die middag te gaan lunchen. Daar heb ik meteen de andere vrijwilligers ontmoet die tegelijkertijd starten; Chloe, Claire en Natalie. Alle drie uit de UK en alle drie super aardig. Chloe en Natalie zijn van mijn leeftijd en Claire is midden 50. Alle drie komen ze uit het onderwijs en gaan dat hier voortzetten. Nog zonder er iets voor gedaan te hebben meteen mijn eerste maandsalaris gekregen. Das toch altijd fijn! Al moet ik ook bekennen dat het gevaarlijk is, want het vliegt mijn portemonnee uit.

De eerste dagen hebben wij doorgebracht in het “klaslokaal”, zogenaamd the Banda, van VSO. Hier hebben wij o.a. informatie ontvangen over veiligheid, gezondheid, VSO zelf, de projecten, de cultuur maar ook praktische dingen zoals het krijgen van een simkaart, het gebruik van een waterfilter en een muggennet en nog heel veel meer. Ook hebben we kennis gemaakt met alle stafleden van VSO hier in Kampala. Allen super vriendelijk en behulpzaam. Merk wel dat ik de enige ben die geen Engels als moedertaal spreekt. Zeker door het Engels-Engels wat de drie anderen spreken ben ik mij erg bewust van de fouten en rare vertalingen die ik maak. Iets waar ik niet echt over na had gedacht van te voren. En wellicht ook iets wat groter is in mijn hoofd dan dat het echt is, aangezien de anderen zeggen er niet zo veel van te merken.

Vrijdag avond naar hotel Diplomat geweest voor sunset drinks . Met een groep VSO’ers de heuvel opgelopen (behoorlijk stijl!), maar daar kreeg je dan wel wat voor terug; prachtig uitzicht over Kampala en een koud Nile biertje! Hier de hele avond eigenlijk gezeten en de fout gemaakt om eten te bestellen. Goat kebab. Geit moest nog geslacht worden. Duurde 2 uur voordat we ons eten kregen, goat kebab, beetje koolsla en een banaan. Absoluut heerlijk ondanks de rare combinatie, maar die 2 uur wachten waren wel heeeeeel lang, zeker omdat die Nile biertjes goed smaakten.

Op zaterdag ochtend voor het eerst mijn hardloop schoenen aangedaan. Wij zitten in Muyenga, op Tank Hill, redelijk op het hoogste gedeelte van de berg. Je kunt vanuit onze guesthouse nog een klein stukje omhoog, voordat je alweer naar beneden gaat. Op hetzelfde tempo als dat ik NL loop probeerde ik dat stukje omhoog te lopen, maar na precies 1 min en 42 sec dacht ik dat mijn longen zouden barsten. Toch maar iets langzamer lopen. Het probleem van hoog op een berg zitten is dat je eerst omlaag moet en dus omhoog eindigt… heel vervelend! Inmiddels heb ik ook een andere route geprobeerd over dirt road. Dit blijft ook heuvel op, heuvel af, maar iets minder stijl dan mijn eerste berg. ’s Middags dan eindelijk Kampala city in! Met Manjit, Ian en Li als begeleiders (andere VSO’ers die hier al zitten). Het is zoveel drukker in het centrum dan waar wij nu zitten! Zeker bij de taxi standplaats lijkt het één grote chaos, maar het schijnt goed georganiseerd te zijn. Taxi’s zijn hier trouwens niet taxi’s zoals wij die kennen. Hier zijn het de mini busjes waar je in en uit kunt stappen, worden ook Matatu’s genoemd. Taxi’s zoals wij die kennen wordt private hire genoemd. Voor de rest verplaatst iedereen hier zich op boda boda’s (achterop de motor). Hier gebeuren echter de meeste ongelukken mee. Begrijp ook opeens waarom er op mijn lijst van mee te brengen spullen een helm stond. Gelukkig krijg ik deze van Educate. Dus nog even geduld voordat ik achter op de boda boda kan! Maar goed, ik was bij Kampala Centrum… Daar ook op de Owino Markt geweest. Je moet absoluut niet claustrofobisch zijn, want het is super smal en echt extreem druk!! Het mooiste vond ik dat hier bij het tentoonstellen van kleding de nadruk wordt gelegd op de rekbaarheid van de stof rond heupen. Heel fijn, weet zeker dat ik daar ook iets zal kunnen vinden! Nog naar een kleinere groente en fruit markt geweest. Stuk fijner lopen moet ik eerlijk bekennen. Mensen zijn trouwens absoluut niet opdringerig. Als je één keer nee bedankt hebt gezegd, dan laten ze je ook verder met rust. Verder nog rondgelopen in de stad en naar “the Mall” Garden City geweest, waar je bijna alles kunt vinden zonder te hoeven zoeken, gewoon in een normaal winkel centrum (betaal je natuurlijk wel voor). Zelfs NL’se speculaas gevonden. Kampala als stad verder niet zo heel erg bijzonder zo op het eerste gezicht. Vooral groot.

Met een halve dag vrij op zondag hebben wij ons zelf getrakteerd op Speke Resort. Een resort vlakbij lake Victoria met een fantastisch mooi zwembad. Het leven van een vrijwilliger is echt heel zwaar. Het was absoluut heerlijk! Een groot avontuur begon op de terugweg. Op de heenweg hadden we gebruik gemaakt van een private hire en op de terugweg gingen wij met een Matatu. Het begon heeeeel hard te regenen en nergens zo’n Matatu te bekennen, terwijl je normaal om de 5 meter gevraagd wordt of je in wilt stappen. Toen we al doorweekt waren reed er eindelijk één langs. Deze zette ons netjes af bij de Taxistandplaats onderaan onze berg. Dan moet je de berg nog op, lopend, in de regen. Wij waren de enigen op straat. Iedere Oegandees is zo verstandig om binnen te blijven en te schuilen als het regent. We werden dan ook vaak uitgelachen toen we langs liepen, die gekke Muzungus…. Maar we waren al wat laat voor het volgende VSO programma onderdeel, vandaar. Dus wij flink de pas er in, verdween Natalie opeens. Die was in een gat gestapt die vol stond met water en was tot ruim haar middel verdwenen. Gelukkig kon ze er om lachen en hadden wij haar er zo uit, maar dit was weer een goede les. 1. Sowieso niet in de regen lopen. 2. Als je het wel doet, alleen daar lopen waar je daadwerkelijk de weg ziet.

Gisteren was dé grote dag; ontmoeting met Educate en eindelijk meer duidelijkheid over huisvesting. Helaas begon de dag alles behalve prettig. Claire was niet lekker wakker geworden. De kamer spinde, moest overgeven en had last van spastische bewegingen. Geestelijk gezien was ze ook heel ver weg. Die moest dus naar het ziekenhuis gebracht worden. Aangezien Chloe en Natalie een training hadden, was het het makkelijkst dat ik mee zou gaan. Ook in deze situatie heeft VSO mij weer positief verrast. Binnen no time was er iemand van VSO bij ons om ons weg te brengen en er is de hele tijd iemand bij gebleven. Iedereen van de staff was snel op de hoogte en zelfs uit Londen volgde al snel een telefoontje om te kijken hoe het met Claire ging. Gelukkig was zij na een flinke dosis valium en antibiotica al een stuk beter. Blijkt last van haar evenwichtsorgaan te hebben. Rond een uur of 11 ’s ochtends werd ik gebeld door VSO of ik toch nog het gesprek wilde hebben. Ik werd opgehaald, kon me nog even snel omkleden en ging toen het gesprek in. Super aardige dame waarmee ik kom te werken. Het is al iets duidelijker wat Educate doet en voor welke uitdagingen het momenteel staat. Kijk er naar uit om te mogen starten! Ook eindelijk meer duidelijkheid over verblijfplaats; dit is toch door Educate geregeld. Momenteel is het zo in Oeganda dat je zelf iets moet regelen, alleen door een aantal partners wordt nog voor huisvesting gezorgd. Helaas heb ik het nog niet kunnen zien, dit kan pas maandag. Het is een groter complex, met meerdere slaapkamers, gedeelde keuken, huiskamer, toilet en douche. Het wordt gebruikt door meerdere vrijwilligers die bij Educate werken. Ben benieuwd. Hoop dat er wel enigszins wat ruimte is in de slaapkamer om wat spullen kwijt te kunnen. Maar maandag dus meer.
Claire ligt helaas nog steeds in het ziekenhuis. Zolang ze ligt gaat het prima, maar zodra ze gaat zitten gaat het nog steeds mis. Hoop voor haar dat het snel “over” gaat en dat ze weer naar “huis” mag.

Voor de rest, heel belangrijk, Het Eten:
Je moet dus duidelijk niet geloven wat anderen vertellen en ook niet alles geloven wat je leest. Ugali (hier heet het posho); (maismeelbrij); nog geen één keer gegeten. Dat terwijl er mensen zijn die mij wijs hadden gemaakt dat dat het enige is wat ik hier te eten zou krijgen… Voor de rest zou het allemaal redelijk smaakloos en redelijk inspiratieloos zijn; het eten is heerlijk! Hier in Kampala is er in ieder geval veel variatie. Matooke (soort puree van harde groene bananen) is iets wat hier heel gangbaar is, net zoals rijst, bonen en geitenvlees. Maar alles is tot nu goed op smaak, kan niet anders zeggen. Hier in de buurt ook veel Ethiopisch eten verkrijgbaar. Heb tot nu toe zeker niets te klagen!

En dan nog; Het Weer:
Ben ik even blij dat ik niet naar mijn vader heb geluisterd en toch nog een extra lange spijkerbroek en trui in mijn koffer heb gemikt! Het is momenteel laagjes weer. Het ene moment is het super warm, zeker in de zon, maar het volgende moment is het eigenlijk te koud voor een lange spijkerbroek en een tshirt. En dan als de regen voorbij is, dan komt de zon weer, en dan is het weer prima… Maar niet alleen maar zonneschijn dus!

Nog iets ranzigs… mieren eten alles, écht alles. Kom ik terug na een lange VSO dag… vraag ik me af waarom er een lange stoet mieren door mijn badkamer loopt. Antwoord; mijn ’s ochtends gebruikte eeltrasp blijkt een echte delicatesse te zijn. (sorry, moest het even kwijt)

Lieve mensen, dat was mijn eerste update! Zal het voortaan proberen iets korter te houden. Zodra ik iets spannends te melden heb doe ik dat!!
Hoop dat het met een ieder van jullie goed gaat!!

Liefs,
Renske


Ps: Ik heb luid verkondigd dat ik nu 24u bereikbaar ben via Whats App op mijn Oegandese nummer, maar niets is minder waar. Ik heb lang niet overal bereik én stroom valt met iets grotere regelmaat uit dan verwacht. Het kan dus prima voorkomen dat mijn batterij leeg is en er geen stroom is. So you know ;)