Geduld is een schone zaak
Blijf op de hoogte en volg Renske
05 Oktober 2013 | Oeganda, Kampala
Onder het genot van een gin-tonic (Oegandese gin is echt spotgoedkoop!) en veel te harde muziek van mijn buren, heb ik nu dan eindelijk even de tijd genomen om jullie een beetje bij te praten. Het was echt mijn intentie om het deze keer korter te houden… weer niet gelukt! Wel als je het vergelijkt met de vorige blog; dat was 1 week, nu zijn het er 3 :)
Het regenseizoen is officieel begonnen. Met bakken komt het momenteel uit de hemel zetten. Gelukkig vaak niet langer dan een uur, max 2, maar toch jammer als je net anderhalf uur bezig bent geweest om je kleren te wassen en deze nog te drogen hingen toen je het huis uit ging… Heb nu het punt bereikt dat nog maar weinig kledingstukken naar “thuis” ruiken, maar ben dan al weer een maand weg!
Die maand is aan de ene kant voorbij gevlogen en aan de andere kant lijkt het net of ik hier al eeuwen ben. Begin al weer bijna met aftellen ;)
Inmiddels is het speelkwartier over en ben ik begonnen met werken. Althans, ik heb me de eerste week voornamelijk bezig gehouden met inlezen en met het proberen informatie te verzamelen bij collega’s. Er speelt veel bij Educate! en de opschaling die zij willen bewerkstelligen voor komend schooljaar (begint in Oeganda in januari) is behoorlijk ambitieus. Het is mij nog niet helemaal duidelijk wie zich precies waar mee bezig houdt en wat mijn rol daarin precies gaat zijn. Ben er inmiddels ook achter dat niemand alle informatie heeft, maar iedereen stukjes er van en iedereen heeft een andere interpretatie van dingen… Merk ook dat mensen hoge verwachtingen van mij hebben en denken dat ik nu al een antwoord heb op alles. En dan komen we bij het stukje geduld… Deze week begon minder enerverend. Netjes aangegeven dat ik niet echt verder kon en dat het fijn zou zijn om even om tafel te gaan zitten. Maar dat scheen geen haast te hebben. Het liefst had ik mijn e-reader erbij gepakt, maar dat staat toch wat raar. Dus geduld… en blijven glimlachen. Woensdag middag eindelijk even kunnen zitten en heb zowaar twee productieve dagen gehad daarna. Volgende week wordt weer een nieuwe uitdaging… maar dat is maandag pas weer!
Sinds woensdag 18 september ben in een nieuwe bewoonster van “the Green House”. Dit was vroeger het kantoor van Educate! voordat ze naar hun huidige locatie verhuisden. Nu wordt het gebruikt om vrijwilligers en medewerkers die van ver moeten komen te huisvesten. Toen ik er voor het eerst ging kijken moest ik wel heel even slikken. Slaapkamer is op zich prima maar deze bevindt zich aan een lange gang met nog 3 andere slaapkamers. De gang komt uit op de woonkamer. Bij binnenkomst stonden de stoelen, banken en salontafeltjes allemaal langs de kant en stond er een whiteboard prominent in het midden van de woonkamer… Alles behalve gezellig of warm. De woonkamer wordt ook nog wel eens voor trainingen en vergaderingen gebruikt, wat het ‘thuis’ gevoel niet echt bevordert. Gelukkig waren Natalie en Chloe mee gekomen toen ik ging verhuizen. Met z’n drietjes hebben we de woonkamer verbouwd en mijn kamer een flinke schoonmaakbeurt gegeven. Bij VSO kun je aanspraak doen op een budget voor de aankleding van je huis en dat heb ik dan ook gedaan. Inmiddels heb ik prachtige, zelfgemaakte gordijnen voor mijn ramen hangen, slaap ik onder mijn eigen lakens, heb ik een nieuwe matras en kussen. Nu nog het ‘gezellig’ maken met wat aankleding. Mijn huisgenoten zijn ontzettend aardig en hadden meteen de eerste week een welkom-etentje georganiseerd. Mensen maken het verschil, ook hier bewijst zich dat weer!
Dan hebben we nog een zaakje geduld; de klusjes man die een andere muggennet op moet komen hangen. Degene die er nu hangt is lichtelijk claustrofobisch, dus heb een andere gekocht. Deze beste man zou al 3x langs komen… ik netjes thuis wachten… en hij hangt nog steeds niet… zucht.
Alles kost heel veel tijd, zelfs met mijn wekelijkse boodschappen ben ik zo’n twee uur zoet! Afstanden maken het er niet sneller op en iedereen heeft alle tijd. Begin er ook al in mee te gaan, wordt nog een zware dobber als ik weer terug ben in NL om weer om te schakelen.
Natuurlijk hebben naast het wonen en werken ook nog een stukje ontspanning! Genoeg te doen in en rondom Kampala!
Ggaba is een havenstadje in de buurt van Kampala. Geen haven zoals Rotterdam natuurlijk. Gewoon een paar pieren waar kleine houten bootjes af en aanmeren met lokale goederen. De markt was lekker druk en wij hebben een tijdje aan de rand van de markt gezeten om naar de bedrijvigheid te kijken. Erg entertaining! Toen zijn we een stuk doorgelopen langs het meer en door het dorp zelf. Zo kwamen wij uit bij een restaurant met een enorme tuin en uitzicht op het meer. Aangezien Ggaba één van de plekken is waar je fish en chips MOET eten, deden wij dat natuurlijk ook braaf! Wij zagen bij onze buren al een enorme vis liggen, dus wij kozen er voor om er één met z’n drieën te delen. En dit was dan ook meer dan genoeg! Echt enorme bakbeesten :) Helaas weren er een paar Maribu storks die het op onze vis gemunt hadden. Best angstaanjagend groot die beesten, maar gelukkig bleken ze makkelijk weg te jagen.
Cassia Lodge is een hotel wat op één van de hoogste heuvels van Kampala ligt. Het zwembad is klein, maar het uitzicht over Lake Victoria en Kampala is adembenemend. Het was de bedoeling dat het een luie zondag aan het zwembad zou worden, maar helaas begon het precies 5 minuten na aankomst keihard te regenen. En dat kwam onverwacht, anders waren wij natuurlijk niet gegaan. Dus wij hebben eerst lekker zitten lezen in het lounge gedeelte, rustig geluncht en toen was het weer droog en konden we terug naar buiten! Heb zelfs nog even in het zwembad gelegen, maar dat was toch wel een beetje fris.
Vorige week vrijdag naar Jazzville geweest. Een restaurant met podium waar je kunt genieten van live muziek. Het was alles behalve Jazzy wat er op vrijdag gespeeld werd, maar het was zeer dansbaar. We waren met een kleine groep VSO’ers en een groep medewerkers van het VSO kantoor zelfs. Erg gezellig en veel gedanst!
Bayimba is een muziekfestival hier in Kampala. In vergelijking tot NL zeer betaalbaar; entree was 35 cent en bier even duur (goedkoop) als elders. Laura, een meisje wat we hier hebben leren kennen was betrokken bij de aankleding van het festival. Zo kwam het dat wij een zondagmiddag bij haar thuis knutselend hebben doorgebracht. Ik heb geloof ik wel 100 pompons van plastic tasjes gemaakt. Muziekfestival was erg leuk! Naast goede muziek was het erg leuk om mensen te observeren. Zoveel uitbundiger dan dat wij zijn. Vaker, harder klappen, juichen en dansen!
En verder; volgens Martha, een dame van het VSO kantoor zelf, ben ik al geheel ingeburgerd. Weet mijn weg te vinden, loop overal naar toe en heb braaf mijn helm bij me voor als ik een boda pak. Ben al aardig ervaren aan het worden met onderhandelen over prijzen, klim makkelijk achterop en hoef me niet meer aan het rekje achter vast te houden. Ik zag dat dit één van de verschillen is van hoe Muzungu’s achterop een boda zitten en hoe Oegandezen achterop een boda zitten. Oegandezen zitten gewoon relaxt achterop, dames zelfs met regelmaat met beide benen aan één kant. Dan heb je de Muzungu’s die iets krampachtiger achterop zitten, zich vaak met één hand vasthoudend aan het rekje achter en soms zelfs aan de bestuurder. Jullie begrijpen natuurlijk dat ik, als Afrikaanse zijnde, eigenlijk helemaal niet gezien wil worden als Muzungu en er dus alles aan zal doen om zo min mogelijk op een Muzungu te lijken (alhoewel ik bang ben dat huidskleur toch een groot, niet makkelijk op te lossen, probleem gaat vormen).
Op kantoor ook een NL’se leren kennen; Marit (hoe toevallig…). Zijn woont inmiddels al 3 jaar in Oeganda en werkt sinds kort bij Educate! Leuk om haar verhalen en ervaringen te horen en ook fijn om even Nederlands te spreken! Voel mij door haar wel een extra gezegend mens. In de tijd dat zij hier woont heeft niemand haar nog opgezocht. Ik ben hier maar voor 6 maanden en krijg sowieso paps, mams en Mies over de vloer.
Conclusie; While I am practicing my patience, I am counting my blessings… en blijk ik het helemaal zo slecht nog niet te hebben!!!
Kus
Het regenseizoen is officieel begonnen. Met bakken komt het momenteel uit de hemel zetten. Gelukkig vaak niet langer dan een uur, max 2, maar toch jammer als je net anderhalf uur bezig bent geweest om je kleren te wassen en deze nog te drogen hingen toen je het huis uit ging… Heb nu het punt bereikt dat nog maar weinig kledingstukken naar “thuis” ruiken, maar ben dan al weer een maand weg!
Die maand is aan de ene kant voorbij gevlogen en aan de andere kant lijkt het net of ik hier al eeuwen ben. Begin al weer bijna met aftellen ;)
Inmiddels is het speelkwartier over en ben ik begonnen met werken. Althans, ik heb me de eerste week voornamelijk bezig gehouden met inlezen en met het proberen informatie te verzamelen bij collega’s. Er speelt veel bij Educate! en de opschaling die zij willen bewerkstelligen voor komend schooljaar (begint in Oeganda in januari) is behoorlijk ambitieus. Het is mij nog niet helemaal duidelijk wie zich precies waar mee bezig houdt en wat mijn rol daarin precies gaat zijn. Ben er inmiddels ook achter dat niemand alle informatie heeft, maar iedereen stukjes er van en iedereen heeft een andere interpretatie van dingen… Merk ook dat mensen hoge verwachtingen van mij hebben en denken dat ik nu al een antwoord heb op alles. En dan komen we bij het stukje geduld… Deze week begon minder enerverend. Netjes aangegeven dat ik niet echt verder kon en dat het fijn zou zijn om even om tafel te gaan zitten. Maar dat scheen geen haast te hebben. Het liefst had ik mijn e-reader erbij gepakt, maar dat staat toch wat raar. Dus geduld… en blijven glimlachen. Woensdag middag eindelijk even kunnen zitten en heb zowaar twee productieve dagen gehad daarna. Volgende week wordt weer een nieuwe uitdaging… maar dat is maandag pas weer!
Sinds woensdag 18 september ben in een nieuwe bewoonster van “the Green House”. Dit was vroeger het kantoor van Educate! voordat ze naar hun huidige locatie verhuisden. Nu wordt het gebruikt om vrijwilligers en medewerkers die van ver moeten komen te huisvesten. Toen ik er voor het eerst ging kijken moest ik wel heel even slikken. Slaapkamer is op zich prima maar deze bevindt zich aan een lange gang met nog 3 andere slaapkamers. De gang komt uit op de woonkamer. Bij binnenkomst stonden de stoelen, banken en salontafeltjes allemaal langs de kant en stond er een whiteboard prominent in het midden van de woonkamer… Alles behalve gezellig of warm. De woonkamer wordt ook nog wel eens voor trainingen en vergaderingen gebruikt, wat het ‘thuis’ gevoel niet echt bevordert. Gelukkig waren Natalie en Chloe mee gekomen toen ik ging verhuizen. Met z’n drietjes hebben we de woonkamer verbouwd en mijn kamer een flinke schoonmaakbeurt gegeven. Bij VSO kun je aanspraak doen op een budget voor de aankleding van je huis en dat heb ik dan ook gedaan. Inmiddels heb ik prachtige, zelfgemaakte gordijnen voor mijn ramen hangen, slaap ik onder mijn eigen lakens, heb ik een nieuwe matras en kussen. Nu nog het ‘gezellig’ maken met wat aankleding. Mijn huisgenoten zijn ontzettend aardig en hadden meteen de eerste week een welkom-etentje georganiseerd. Mensen maken het verschil, ook hier bewijst zich dat weer!
Dan hebben we nog een zaakje geduld; de klusjes man die een andere muggennet op moet komen hangen. Degene die er nu hangt is lichtelijk claustrofobisch, dus heb een andere gekocht. Deze beste man zou al 3x langs komen… ik netjes thuis wachten… en hij hangt nog steeds niet… zucht.
Alles kost heel veel tijd, zelfs met mijn wekelijkse boodschappen ben ik zo’n twee uur zoet! Afstanden maken het er niet sneller op en iedereen heeft alle tijd. Begin er ook al in mee te gaan, wordt nog een zware dobber als ik weer terug ben in NL om weer om te schakelen.
Natuurlijk hebben naast het wonen en werken ook nog een stukje ontspanning! Genoeg te doen in en rondom Kampala!
Ggaba is een havenstadje in de buurt van Kampala. Geen haven zoals Rotterdam natuurlijk. Gewoon een paar pieren waar kleine houten bootjes af en aanmeren met lokale goederen. De markt was lekker druk en wij hebben een tijdje aan de rand van de markt gezeten om naar de bedrijvigheid te kijken. Erg entertaining! Toen zijn we een stuk doorgelopen langs het meer en door het dorp zelf. Zo kwamen wij uit bij een restaurant met een enorme tuin en uitzicht op het meer. Aangezien Ggaba één van de plekken is waar je fish en chips MOET eten, deden wij dat natuurlijk ook braaf! Wij zagen bij onze buren al een enorme vis liggen, dus wij kozen er voor om er één met z’n drieën te delen. En dit was dan ook meer dan genoeg! Echt enorme bakbeesten :) Helaas weren er een paar Maribu storks die het op onze vis gemunt hadden. Best angstaanjagend groot die beesten, maar gelukkig bleken ze makkelijk weg te jagen.
Cassia Lodge is een hotel wat op één van de hoogste heuvels van Kampala ligt. Het zwembad is klein, maar het uitzicht over Lake Victoria en Kampala is adembenemend. Het was de bedoeling dat het een luie zondag aan het zwembad zou worden, maar helaas begon het precies 5 minuten na aankomst keihard te regenen. En dat kwam onverwacht, anders waren wij natuurlijk niet gegaan. Dus wij hebben eerst lekker zitten lezen in het lounge gedeelte, rustig geluncht en toen was het weer droog en konden we terug naar buiten! Heb zelfs nog even in het zwembad gelegen, maar dat was toch wel een beetje fris.
Vorige week vrijdag naar Jazzville geweest. Een restaurant met podium waar je kunt genieten van live muziek. Het was alles behalve Jazzy wat er op vrijdag gespeeld werd, maar het was zeer dansbaar. We waren met een kleine groep VSO’ers en een groep medewerkers van het VSO kantoor zelfs. Erg gezellig en veel gedanst!
Bayimba is een muziekfestival hier in Kampala. In vergelijking tot NL zeer betaalbaar; entree was 35 cent en bier even duur (goedkoop) als elders. Laura, een meisje wat we hier hebben leren kennen was betrokken bij de aankleding van het festival. Zo kwam het dat wij een zondagmiddag bij haar thuis knutselend hebben doorgebracht. Ik heb geloof ik wel 100 pompons van plastic tasjes gemaakt. Muziekfestival was erg leuk! Naast goede muziek was het erg leuk om mensen te observeren. Zoveel uitbundiger dan dat wij zijn. Vaker, harder klappen, juichen en dansen!
En verder; volgens Martha, een dame van het VSO kantoor zelf, ben ik al geheel ingeburgerd. Weet mijn weg te vinden, loop overal naar toe en heb braaf mijn helm bij me voor als ik een boda pak. Ben al aardig ervaren aan het worden met onderhandelen over prijzen, klim makkelijk achterop en hoef me niet meer aan het rekje achter vast te houden. Ik zag dat dit één van de verschillen is van hoe Muzungu’s achterop een boda zitten en hoe Oegandezen achterop een boda zitten. Oegandezen zitten gewoon relaxt achterop, dames zelfs met regelmaat met beide benen aan één kant. Dan heb je de Muzungu’s die iets krampachtiger achterop zitten, zich vaak met één hand vasthoudend aan het rekje achter en soms zelfs aan de bestuurder. Jullie begrijpen natuurlijk dat ik, als Afrikaanse zijnde, eigenlijk helemaal niet gezien wil worden als Muzungu en er dus alles aan zal doen om zo min mogelijk op een Muzungu te lijken (alhoewel ik bang ben dat huidskleur toch een groot, niet makkelijk op te lossen, probleem gaat vormen).
Op kantoor ook een NL’se leren kennen; Marit (hoe toevallig…). Zijn woont inmiddels al 3 jaar in Oeganda en werkt sinds kort bij Educate! Leuk om haar verhalen en ervaringen te horen en ook fijn om even Nederlands te spreken! Voel mij door haar wel een extra gezegend mens. In de tijd dat zij hier woont heeft niemand haar nog opgezocht. Ik ben hier maar voor 6 maanden en krijg sowieso paps, mams en Mies over de vloer.
Conclusie; While I am practicing my patience, I am counting my blessings… en blijk ik het helemaal zo slecht nog niet te hebben!!!
Kus
-
05 Oktober 2013 - 20:21
San:
Wat fijn en vooral ook weer leuk om van je te horen!!! Leest lekker weg die verhalen van je ;) nou keep up the good work! Lief mens ben je toch. Missen jou! X -
05 Oktober 2013 - 20:27
Mies:
Bof ik even met jouw timing.
Heb een lekker chill avondje en daar past het lezen van jouw nieuwe blog prima bij! Die blog kan voor mij niet lang genoeg zijn hoor chica!
Wat een uitdaging dat je geduld op de proef wordt gesteld haha. Maar dat lukt je toch wel joh. Ik ben erg blij dat je zoveel leuke mensen om je heen hebt. En goed dat er een start is gemaakt op je werk. In je volgende blog ben je vast alweer een stukje verder.
Ik denk aan je!! Xx -
05 Oktober 2013 - 20:31
Renske Cornelissen:
mis jullie ook hoor Gessie!!
@ iedereen. Foto's uploaden lukt niet echt... zal het van de week nog een keer proberen!! -
05 Oktober 2013 - 20:45
Gab:
He meisje,
Erg leuk om te lezen. Ook wel heel bijzonder. Jij met je spannende Afrikaans avontuur. Ik, net de balletjes voor de soep gedraaid. Haha.
Met het aanpassen komt het ook wel goed, daar doe jij je best wel voor :-) je bent er net een maand. Nog 5 te gaan en dan mag je je weer krampachtig de stang van de metro vasthouden. Ik ben zo benieuwd naar alle verhalen en foto's.
Geniet nog even van het weekend!
Dikke kus -
05 Oktober 2013 - 23:56
Maar:
Hee lieve Roenza,
Wat een leuk verslag heb je geschreven!! Ik zie het helemaal voor me ook al ben ik nooit in Afrika geweest. Inderdaad toevallig, nog een Marit. Fijn dat je leuke mensen om je heen hebt hoor. Hier alles prima, weer thuis, alleen moet ik naast jou ook Britt nog missen want die zit een maand in Peru :(. Fajah loopt zich al vasthoudend langs banken en tafeltjes, echt grappig. Nou meid ik ga slapen! wacht alweer met smart op je volgende verhalen. Hoop toch wel dat die man van de klamboe binnenkort langskomt, want claustrofobie en muggen zijn allebei narig. Kus!
-
06 Oktober 2013 - 09:21
Riko:
Ha Ren!
Je zou schrijfster moeten worden...leest makkelijk en het is nog leuk ook ;) Wat een fantastische dingen maak je mee. Voor daar zijn sommige dingen misschien normaal, maar voor een blanke ;) toch bijzonder. Keep up the good work (and life). Tot het volgende verhaal! X -
06 Oktober 2013 - 10:35
El:
Hai Rensje,
Wat leuk om weer even bijgepraat te worden :).
Het dagelijkse leven lijkt er al iets gewoner aan toe te gaan;geen rare of vieze verhalen meer over eeltraspen of avondeten dat nog voor je geslacht moet worden. Maar met lossen handen achterop en al helemaal geïntegreerd. Klinkt goed meid, fijn dat je het zo naar je zin hebt en het je allemaal goed lijkt af te gaan.
Genoeg leuke dingen te doen, maar toch ook een uitdaging. Fijn dat je de afgelopen paar dagen op je werk hebt kunnen doorpakken, hopelijk zet die lijn zich voort.
Succes daar, in het verre Afrika. Have fun en blijf genieten!
Dikke knuffel xx -
06 Oktober 2013 - 14:50
Tina:
Hallo Renske! Dappere en ondernemend meid!
Fijn dat je aan het settelen bent en hopelijk wordt je huiskamer steeds ‘gezelliger’.
Ik vond het erg leuk om je verhalen te lezen. En zo te zien gaat je werk echt van start. Wat een uitdaging zal het zijn om met zoveel cultuur verschillen (en vast ontbrekende randvoorwaarden?) iets op te zetten met een kop en een staart. Het zal een dosis creativiteit en doorzettingsvermogen nodig hebben. That just so happens that's just what you've got! :-)
Zorg goed voor je zelf (en dat zal je vast doen!) Geniet volop, and go with the flow...
Lieve groeten,
John en Tina
-
07 Oktober 2013 - 21:20
Renske Cornelissen:
Dank voor alle lieve berichten weer! Doet mij goed dat er genoeg mensen zijn die het lezen én het ook nog leuk vinden!!
Inmiddels is het gelukt wat foto's te uploaden!
xx
-
07 Oktober 2013 - 22:43
Man Mies:
Hi Rens,
Leuk verhaal weer en leuke foto's ook! Fijn dat je je draai hebt gevonden! Lekker dat je naar een festival bent geweest. Mooie ervaring ook lijkt me! En drie dagen wachten voor een man wat voor je doet is niet alleen in Afrika hoor, vraag maar aan El;-)
Liefs en kus -
08 Oktober 2013 - 16:57
Lisette :
Lieve Renske,
Ook nu weer met heel veel plezier je blog gelezen (mag van mij nog veel langer zijn;-)). Erg leuk om zo een klein beetje meegenomen te worden in jouw avontuur en er ook gelijk leuke foto's bij te hebben. Wat een geweldige ervaring; wonen, werken en vooral genieten in een Afrikaans land met een compleet andere cultuur.
Goed te lezen dat jij er alles aan doet om niet als muzungu gezien te worden en volledig integreert ;-P.
Geniet ervan!
Liefs Lisette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
